هوا

در مناطق آلوده صنعتی در محدوده ذوب فلزات 300-200 در صنایع فرومنگنز و سیلیس 500 نانو گرم ، صنایع باطری سازی 8-5 میلی گرم و بیشتر و در معادن تا 250 میلی گرم بر متر مکعب قابل اندازه گیری است . اندازه ذرات منگنز در هوا تابعی از منشأ آلاینده است . به طوری که در صنایع باطری سازی و فرومنگنز اندازه ذرات کوچکتر و در منطقه معادن ، ذرات اندازه بزرگتری دارند .

 تماس با منگنز

شدت جذب تنفسی منگنز بیش از همه بستگی به اندازه آن دارد ذرات کوچکتر قادرند از طریق آلوئولی وارد سیستم گردش خون شوند . در حالی که ذرات بزرگتر بیشتر از طریق حلق و بینی و گوارش وارد بدن می شوند . قابلیت انحلال منگنز در آب سبب ماندگاری بیشتر آن در مجرای تنفسی می گردد. پاره ای از مطالعات حاکی از جذب سریع تر کلرید منگنز نسبت به اکسید منگنز Mn304 به واسطه حلالیت بیشتر آن می باشد . برخی از عناصر سمی قادرند از طریق بینی وارد Brain factory bulbs شوند .

آب

غلظت منگنز در آب آشامیدنی در محدوده یک تا هزاران میکرو گرم در لیتر اندازه گیری شده است . ولی به طور معمول آب های آشامیدنی حدود صد میکرو گرم در لیتر منگنز دارند .

غذا

غذا یکی از مسیرهای مهم در جذب منگنز بدن است . میزان منگنز در فرآورده های غذایی بسیار متفاوت است . مواد غذایی با منشأ گیاهی حاوی مقادیر منگنز بیشتری می باشند .

با توجه به تنفس روزانه 24 مترمکعب هوا و میانگین غلظت 50 نانو گرم منگنز که حدود 40 درصد آن جذب می شود روزانه حدود 400 نانوگرم منگنز از طریق تنفسی وارد بدن می شود .

منگنز پس از ورود به خون قبل از آنکه در کبد متابولیزه شود . وارد مغز می شود به همین دلیل تأثیرات نامطلوبی بر روی سیستم اعصاب مرکزی دارد . منگنز قادر است از طریق سیستم صفراوی بدن دفع شود. و به همین جهت سیستم تغذیه از مکانیسشم ساده تری برخوردار است .

اثرات بهداشتی

اثرات بهداشتی منگنز بر روی کارگران اغلب به صورت اثرات عصبی ، تولید مثلی و تنفسی ودر غلظت های کمتر از 5 میلی گرم بر مترمکعب هوا ظاهر می شود . بیشترین تأثیرات عصبی اختلال در حرکات دست و انگشتان ظاهر می شود . مطالعات همه گیر شناسی بر روی دانش آموزان نیز حاکی از اثرات پلموناری در رابطه با منگنز در غلظت های پایین است .تعدادی از تحقیقات همه گیر شناسی در ارتباط با مقادیر کم منگنز در کارگران شاغل حاکی از سمیت این عنصر می باشد . اثرات منگنز تا حدی شبیه به بیماری پارکینسون است . زیرا اثرات این بیماری تا زمان از دست رفتن تعداد زیادی از سلول های مغز به تأخیر می افتد .